Selda abla, adımı sakın yazmayın. Ben 41 yaşında 3 yıllık evli bir erkeğim. Eşime aşık oldum ve annemin muhalefetine rağmen evlendim.Babam genç yaşta öldüğü için annemle yaşadık. Kendisi otoriter bir kadındı ve beni dizinin dibinde tuttu. Bu yüzden karımı sığınacak bir liman gibi gördüm. Ama şansıma dünyanın en aksi kadını çıktı o da. Evin tüm işlerini yapıyorum, gece ayaklarına masaj istiyor onu da yapıyorum. Ama yaranamıyorum. Ses tonu hakaret dolu. Ağzından bir gün bile güzel söz çıkmadı. Ayrılırsam yeni yuva kuramam. Annemin yanına asla dönmek istemem. Eşime nasıl davranırsam düzelir acaba?
Rumuz; İstanbulBoşamalara doyamam!
S.U. CEVAP; Erkek olsam böyle bir kadını boşamalara doyamam. Ama siz önünde paspas olmuş 'Zıpla hayatım' diyorsunuz. Büyük ihtimal anne baskısının ruhunuzda açtığı yaralar yüzünden... Allah'tan çocuk yok. Hele de anasına çekmiş bir kızı şahsen düşünmek bile istemem!Cüce bir kokona sabahtan akşama babasına emirler yağdırıyor; "Çabuk Barbielerimi getir... Oyuncaklarımı topla... Annemin banyosunu hazırlamadın daha!" Bence yol yakınken ayrıl kardeşim! Kendine ev tut yaşa ve bir süre kadınlardan uzak dur. Belli ki yaramıyor sana.
