Dünya çocuklarına armağan edilen 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nı kutluyoruz.
Dünya çocuklarına armağan edilen 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nı kutluyoruz.
GAZZELİ ÇOCUKLAR A HABER'DE
Bugün savaşın çocukları, Gazzeli çocuklar A Haber canlı yayınında konuk oldu.
Yaşadıklarını canlı yayında anlattılar.
ÇOCUKLARDAN DÜNYAYA MESAJ
14 yaşındaki Zeynep: 5 aydır Türkiye'deyim. Diş doktoru olmak istiyorum. Ateşkes olsun. Vatanımı özledim. İnsanlığın onuru için soykırıma dur de.
SOYKIRIMA DUR DE
Salih: 5 aydır Türkiye'deyim. Doktor olmak istiyorum. İnsanlığın onuru için soykırıma dur de.
BARIŞ OLSUN SAVAŞ BİTSİN
13 yaşındaki Abdullah: Evimiz Gazze'de. Küçüklüğümden beri doktor olmak istiyorum. Barış olsun, savaş bitsin. Çok ölü var.
GAZZE'Yİ YENİDEN İNŞA ETMEK İÇİN MÜHENDİS OLMAK İSTİYORUM
Meryem: Gazze'den 5 ay önce geldim. Çıkarken Gazze'den halam şehit oldu. Çok zor zamanlar yaşadık. Gazze'yi yeniden inşa etmek için mühendis olmak istiyorum. İnsanlığın onuru için soykırıma dur de.
Savaştan önce annesi vefat eden 6 yaşındaki Mina: Savaşın bitmesini istiyorum.
-LANA (13 YAŞINDA): Türkiye'yi çok seviyorum Burada çok mutluyum. 2 kardeşiz. Büyüyünce mühendis olacağım.
-LİN (14 YAŞINDA): Eniştemi savaşta kaybettim. Annem öğretmen, babam doktor. 4 aydır Türkiye'deyiz. Ablam hala Gazze'de ve hamile. Onun için çok endişeleniyorum.
-MUHAMMED (9 YAŞINDA): Toplam 7 kardeşiz. Hep birlikte Türkiye'ye sığındık. Mühendis olup, ülkemi yeniden inşa etmek istiyorum.
BENİ BÜYÜMEDEN ÖLDÜRDÜN EY DÜNYA
Gözü önünde halası ve okul arkadaşları şehit edilen Meryem'in artık soykırıma dur denmesi için yazdığı mektup, okuyanları gözyaşlarına boğdu. İşte Meryem'in mektubundan yürek dağlayan satırlar:
Şehitler diyarı Gazze'den sesleniyorum sana ey dünya!
Ben Meryem...
Sizlere bu mektubu sıcacık yuvamda, yaldızlı kalemimle süslediğim kağıtlara yazmayı dilerdim. Rengârenk çiçekleri boyamayı, gökyüzünde uçurtma uçurmayı, arkadaşlarımla saklambaç oynamayı, son kez şarkılar söylemeyi ve birkaç dakikalığına çocuk olmayı isterdim...
Beni büyümeden öldürdün ey dünya!
Kan kırmızısına boyadın tüm hayallerimi...
Okul çantamda taşıdığım şehit kardeşimi,
Bombalarla yerle bir ettiğin evimi,
Avuçlarımdan kayan sevinçlerimi geri verebilecek misin?
Şımartacak mısın beni de yaşıtlarım gibi?
Tarayacak mısın saçlarımı annem gibi?
Tutacak mısın elimden babam gibi?
Ey son nefesini veren insanlık!
Beşikleri mezar yapan zalimlere 'dur' demeyecek misin?
Barut kokan ülkemin toprağını yeniden yeşertmeyecek misin?
Mektubuma son verirken 197 gündür binlerce kardeşimin şehit edildiği ülkemden tüm insanlığa sesleniyor, bu katliama ve bu zulme sessiz kalan dünyanın tüm liderlerinin vicdanına bu çağrımı emanet ediyorum.
"İnsanlığın Onuru İçin Soykırıma Dur De!"
