Boşanma süreci sancılı ve zorlayıcı geçebilir.
Burada sizlere çok önemli işler düşüyor. Mutlaka ortak noktalar bularak süreci tamamlamanız lehinize olacaktır. Kişilerde derin yaralar açabilen boşanmayı en az zararla atlatabilmek adına orta noktada buluşmayı deneyebilirsiniz. Özellikle de ortada çocuklar varsa. Bunu başarabilen ebeveynler boşanmanın ağır yüklerini çocuklarının omuzlarına yüklemez ve süreçten çocuklarının hayatları boyu onları etkisi altında bırakabilecek travmalarından korurlar.
Fakat çoğu zaman olay öyle bir gelişir ki uzlaşı içinde olmak mümkün olamayabilir.
Bu gibi durumlarda da velayet konusu bir savaşa dönüşebilir.
Hukuk sistemimizin özü çocuğun üstün yararını korumak ve buna göre karar vermek temelinde kuruludur. Mahkeme her somut olayın özelliklerini değerlendirerek velayet konusundaki kararı verecektir. Bu süreçte zamanla Yargıtay'ca kabul görmüş bir takım kurallar oluşmuştur.
Örneğin; anne bakım ve ilgisine muhtaç küçük çocukların velayeti kural olarak anneye verilir.
Çocuğun emzirme döneminde olması gibi. Erken okul döneminde olan çocukların (6/12 yaş aralığında olanların) velayetleri, tarafların olanakları, çocuğun ebeveyni ile ilişkisi, çocuğun bakımı ve sorumlulukları ile hangi eşin daha iyi ilgilenebileceği gibi kriterlere göre değişir.
Bu hususların tespiti için velayet konusunda kesin karar verilmeden önce, sosyal hizmetler görevlileri veya mahkemelerde görevli pedagoglar vasıtayla rapor hazırlanır. Hazırlanan bu raporlar mahkeme tarafından bağlayıcı olmasa da hakimler kararlarında bu raporları göz önüne bulundurur. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi'ne göre 12 yaşını tamamlamış olan çocuklar idrak çağında sayılır ve mahkeme huzurunda kiminle yaşamak istediği kendisine sorularak kararda idrak çağındaki çocuğun isteği dikkate alınır.
Elbette mahkeme çocuğun kararının aksine çocuğun üstün yararına olduğunu düşündüğü bir karar da verebilir. Çocuğun birlikte yaşamak istediği annenin uyuşturucu bağımlısı olması örneğinde olduğu gibi.
