Toplumu böyle beslemenin getirisi bol çünkü.
Dünü sorgulayan siyaset ve medya düzeninde, bugünkü haksızlıkların anlamı yok. Tek partili dönemin, tek kalemli sistemi gibi.
Yeni Anayasa'yı bekliyoruz.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, "Bireylerin hak ve özgürlüklerinin teminat altına alınmadığı bir hukuk düzeninde adaletten söz edilemez" diyor.
Ne acıdır ki bugünlerimiz böyle.
Dünleri aratmıyor!
Bu çelişkiler ve haksızlıklar ülkesinde, toplum da her şeye müsait olduğunu gösteriyor.
Toplumun yüzde 91.9'u televizyon izliyor. Yüzde 44'ü hiç kitap okumuyor.
Televizyon dizilerindeki zibidiler için ağlayanlar, kendi çocukları için kılını bile kıpırdatmıyor.
Kitap okumayanların, ülkenin canına okuma ihtimali sorgulanmıyor.
O insanların dizileri var, futbol maçları.
Tek yanlı habercilik sisteminde, önlerine konana itiraz etmeyen halleri.
Sistemin sözünden çıkmayan uysallıkları.
İçine kapanık bir sistem yaratılmasının sebepleri çok.
O yüzden...
Halkın yüzde 91.9'unun izlediği televizyonlar, ülkenin kara kutusudur.
Kara kutuların içindeki gerçekleri bilmek için, uçağın düşmesi gerekir.
Oysa, yüzde 44'ü kitap okumayan bir toplumdan daha gerçekçi bir facia olabilir mi?
Ama ne acıdır ki, böyle bir ülkede toplumun yüzde 91.9'unun kitap okuyor olması, düzenin raconunu bozar.
O yüzden uçak düşse ne yazar.
Düşmese ne yazar!
