Araştırmayan, düşünmeyen ve sadece tüketen bir toplum olarak, dünyadan aldıklarımıza karşılık biz ne verebildik? Hiçbir şey.
Cehaletin bu kadar yaldızlandığı bir ülkede ekolojik dengelerden bahsetmenin, ekranlardaki bir dizi yıldızının makyajsız halinin yanında tırnak kadar değeri var mıdır?
Oysa deniz diplerinden ne çok aydınlık yayılır topraklara.
Ama ekonomi derslerinin coğrafya derslerini solladığı bir düzende, gözlerini para hırsı bürüyen insanlar için üreyen kötülükler hükümsüzdür.
***
Kaçak balık avlamakla günü kurtaranlar, balıkların kökünü kurutarak denizden bir bardak su aldıklarını düşündüler herhalde!
Şimdi hesaplasınlar bakalım bir bardak su kaç damla gözyaşı eder?
Gerçek balıkçılar küçük sandalları ve tekneleriyle hayata açılan yürekli insanlardı.
Ağlarına takılan küçük balıkları geri gönderirlerdi ki, büyüsünler de gelecek yıl çocuklarının rızkı olsun diye. Deniz onların yaşam alanıydı çünkü.
1980'den sonra bütün güzel değerleri kaybettik, yeniden kazanmak için de çaba göstermedik.
***
Virüsün hayatımıza girmesinden sonra ihtiyaç molası vermeyecek kadar hızlı geçiyor hayat.İklimleri insanların yarattığı şartlar değiştirdi. Kendi yanlışlarını bile "kadere yükleyen" insanlar çocuklarına güzel bir dünya bırakmayı reddettiler.
Ama gün gelecek topraklar gibi o denizler de öfkesinden kuduracak da kim durduracak?
***
Yalanlarla sigortalıyız gerçeklerle davalı.Dünyaya atları sürmeye geldik de o atları denize sürebilecek kadar cesur olabilseydik keşke.
Pisliklerin kolayca örtüleceğini öğrettik çocuklarımıza, dünyanın kirine kir kattık.
Boş meselelerde tozu dumana kattık, gerçekleri gizlemek için yalanlara bile yemin kattık ve sonunda açık ettik kendimizi.
***
Hiçbirimiz bu dünyayı dersimizi almadan terk etmeyeceğiz.
En çok da kötü öğrenciler olduğumuz için.
Mutluluk Takvimi
Çocuklara satranç öğret.
Elindeki çizgileri incele.
Patlamış mısırla Yeşilçam filmi izle.
Diş fırçanı yenile. Suyu dikkatli kullan.
Bu gece bu şehri
Terk ediyorum
Hasrete yolcuyum
Karanlıklarda
Kalbinde bir ömür
Kalmak isterdim
Aşk kadar gerçektir
Ayrılıklar da
Boş ver beni kader ne der
Hayat böyle gelen gider
Çok sevmenin bedelini
Yaralı yürek öder
Bu gece benim için ağla
Harcadığın aşka ağla
Sana gözlerimi bıraktım
Unutamazsın yaşadıkça
Hakkı Yalçın
Dolgun başaklar buğday tarlalarında eğik durur ama fırtınaya karşı dirençlidir.
Zaman aşımı!
Sıradan bir hakaret davası bile mahkemede birkaç ayda bitiyor ama emek hırsızlarını dava eden fikir işçilerinin mahkemeleri yıllarca sürüyor.
Emeğin ve hukukun bu kadar değersiz olduğu bir ülkede ortama "hakim" olmaya gerek yok.
Yasaları vicdani biçimde uygulamak yeterli.
Fikir işçilerinin emeklerini çalanlar vur patlasın çal oynasın oynarken, emekçilerin isyanları "arabesk" sayılırken, verilen kararlar adaleti temsil etsin istiyoruz.
Ama bu ülkede kendi halindeki insanların istekleri zamanaşımına uğramaktadır!
