Merhaba Jale Abla. Ben 13 yaşında öğrenci bir kızım. Benim de çok büyük bir derdim var. Lütfen bana yardım et. Babam ben küçükken ölmüş. Annem evlendi ve iki kardeşim daha oldu. Beni bu arada anneannem büyüttü. Anneannem ölünce annemlerle yaşamaya başladım. Ama çok mutsuzum. Kendimi oraya ait hissetmiyorum. Kardeşlerimi sevmiyorum. Üvey babam da beni sevmiyor. Bunu hissediyorum ve çok mutsuzum. Kendimi öldürmeyi düşünüyorum. Gidecek bir yerim yok ve burada da mutlu değilim. Kimse beni anlamıyor. Ne yapmalıyım Jale Abla? İnan çok bunaldım. Rumuz: Yuva Sevgili kızım, bu kadar mutsuz olmak sana hiç yakışmıyor. Öncelikle şunu belirteyim ki anneni bu kadar kendine uzak bulman hiç doğru değil. Her ne olursa olsun, o daima senin iyiliğini ve mutluluğunu ister. Seni anlıyorum. Annene bu şekilde davranarak belki ona olan tepkini gösteriyorsun ama ben onun seni çok sevdiğinde eminim. Ne kadar zamandır bu yeni yuvandasın bilmiyorum ama alışma dönemini yaşadığın bir gerçek. Bu dönemde çok güçlü olup biraz daha sabretmelisin. Annenle her ne konuda olursa olsun dertleş. Çünkü sana en yakın olan o. Ayrıca üvey babanın da seni sevdiğine eminim. Sevgiler...
