Komşular olmasa aç kalacağız

* Merhabalar. Ben 43 yaşında dört çocuk annesi kadınım. Eşimle görücü usulü evlendim ve çok mutsuzum. Erkek çocuğumuzun olmasını çok istedi ama Allah kız çocuk verdi. Yaklaşık 21 senelik evliliğimde tek bir gün yüzü göstermedi. Erkek çocuğu veremedim diye çok dayaklarını yedim ve hâlâ şiddet görüyorum. Ondan öylesine nefret etmişim ki bir keresinde bıçakla yaraladım, beni affetti. Ama sonra acısını çıkarttı. Bazen evden çıkıp gidiyor, haftalarca geri gelmiyor. Beş kuruş para bırakmıyor. Dört çocukla aç geziyoruz. Komşular olmasa açlıktan öleceğiz. O adama öyle hırsım var ki, aklıma kötü şeyler geliyor. İşi yok, para yok. Bir de sağlık ocağından bir hemşireyle birlikteymiş. Bunu da duyduktan sonra nefretim iyice arttı. Çıldırmak üzereyim. Rumuz: Kadersiz

Sevgili okurum, dramatik yaşam hikayeniz karşısında gerçekten çok üzüldüm. Dört çocukla bu durumda yaşama yavaşı vermeniz ve ayakta kalmanız gerçekten çok zor. Ama bence her şeye rağmen kendinizi yine de şanslı sayın. En azından sizi anlayan ve her konuda yardım aldığınız komşularınız var. Bu yaşananlar karşısında sizin sinirleriniz bir hayli yıpranmış durumda. Bunun için en kısa zamanda destek alın. Yakınlarınızdan acilen bunun için yardım isteyin. Ne yazık ki, her şeye rağmen sizin ayakta kalıp, güçlü olma zorunluluğunuz var. Ekonomik durumuz orada ama şartların bir ortasını bulup, bence bu evliliği bitirin. Eşinize karşı duyduğunuz bu nefretin boyutları daha da artmadan kendinize daha huzurlu ve onu görmediğiniz bir ortam yaratın. Evlatlarınızla huzurlu bir ömür diliyorum.