Selam Jale Ablacığım, ben 22 yaşında bir delikanlıyım. Yazılarınızı beğeniyle takip ediyorum. Bundan tam 8 ay önce birisini deli gibi sevdim ama o bana karşılık vermedi. Gerçekten çok sevdim. İçin için yandım. Halen de yanıyorum, unutamıyorum. Gözler kalbin aynası derler ya bu doğru. O gözleri unutamıyorum ablacığım. Şu an ayrı yerlerdeyiz. Üniversitede okuyoruz, aynı sınıftayız. Okula başlamadan şimdi onunla konuşsam bir anlamı olur mu? Onunla bu ilişkiye başlayamazsam yaşayamam. Jale Abla, bir şey öğrenmek istiyorum. Kendimi ona sevdirebilmek için ne yapmalıyım? Ablacığım gözlerim bir tek onu gördü başkasına bakamaz ki! (Adı saklı) Bakar kardeşim, merak etme! Sen şimdi böyle düşünüyorsun ama inan unutursun! Cümleme böyle başlamak istemezdim kusura bakma ama, anladığım kadarıyla bu tabloda platonik bir aşk var. İnan kimsenin üzülmesini istemiyorum ama gönül işi böyle enteresan bir karmaşa. Dünyanın en mükemmel çocuğu da olsan, gönül kimi seçerse onunla birlikte. Bu iş böyledir. Bu yüzden gerçeklerle bir an önce yüzleşmen senin daha çabuk toparlanmana sebep olur. Hani az da olsa, onun da sana karşı bir duygu hissettiğini yazsaydın, ben hiç vakit kaybetme derdim. Ama şimdi ne diyeyim? İnan içinin burkulduğunu anlıyorum. Keşke sana istediğini verebilseydim. Neyse, sen şimdi onu göremeyeceğin bir ortamda olmaya çalış. Yoksa böyle uzaktan sevmek senin için daha da üzücü olacak. En kısa zamanda toparlanmanı umut ediyorum. Lütfen kendini hiçbir şey için kahretme!
